มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

เรื่องเล่า การเติบโตของฉัน ตลอดการฝึกงาน 3 เดือน 10 วัน

การเติบโตตลอดระยะที่ได้ฝึกงานที่ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา มูลนิธิกระจกเงา สำนักงานฝาง ใช้เวลาในการฝึกงานทั้งสิ้น 3 เดือน 10 วัน หรือ 2,640 ชั่วโมง ทุกชั่วโมงเติบโตขึ้นเสมอค่ะ ทุกเวลาที่อยู่ที่นี่สอนการใช้ชีวิต การแก้ไขปัญหาชีวิต การทำงาน การแก้งาน การแก้ไขสถานการณ์ การดูแลความรู้สึกตัวเอง การปรับตัวให้สามารถใช้ชีวิตได้ทุกวัน สำคัญที่สุดคือการสร้างแพชชั่นในการใช้ชีวิต ให้ทุกวันมันเกิดความสวยงาม ให้ทุกวันมีรอยยิ้มบ้าง มีนำตาบ้าง มันธรรมดาของชีวิตไปแล้วค่ะ

หนูเคยคิดเสมอว่าการร้องไห้มันทำให้เราอ่อนแอ แต่หัวหน้างานหนูเคยพูดประโยคหนึ่งที่สอนหนูได้ดีมากเรื่องความรู้สึก คือ ไม่แปลกที่คนเรามีความทุกข์ในบางวัน มันเป็นไปได้ยากมากในการสร้างรอยยิ้มให้มีอยู่ทุกวัน มันต้องมีบ้างสักวันที่เรารู้สึกไม่ดี หรือไม่ค่อยมีรอยยิ้ม ขอบคุณพี่สายลมมากค่ะ ที่สอนหนูให้หนุนึกได้ ว่าชีวิตคนเราไม่เคยผิดเลยที่เราเลือกจะร้องไห้กับมันบ้าง มันไม่แปลกที่เราจะผิดหวังในความคาดหวังที่ไม่ได้เกิดขึ้นตามที่วางไว้ เพราะคาดหวังไว้สูงมาก เมื่องาน หรือสิ่งนั้นมันไม่ตามที่เราคาดหวัง การเสียใจก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่มันจะดีกว่าการสร้างความคาดหวังนั้นคือ การลดความคาดหวังในงาน หรือการใช้ชีวิตบ้าง เพราะชีวิตคนเรามันมีขึ้นมีลง ธรรมดา หนูมาที่นี่หนูร้องไห้บ้างในบางวันที่หนูเหนื่อย บางวันที่ไม่รู้จะร้องกับใคร ก็ร้องไห้กับตัวเอง มันทำให้เราได้ย้อนความคิดไปได้ว่าทำไมเราถึงมานั่งร้องไห้ในตอนนี้

การเติบโตที่มีคุณค่ามากที่สุดสำหรับหนู คือการเติบโตที่มาจากความผิดพลาด หนูมาที่นี่ตอนแรกหนูเคยโดนดุโดนบ่น ยอมรับตรง ๆ ว่าน้อยใจบ้าง แต่พอมองผ่าน และเอาคำตำหนิเหล่านั้นมามองดูความผิดพลาด สร้างมันให้เป็นการเติบโตของตนเองในเรื่องนั้น แก้ไขปัญหามันให้ออกมาดีขึ้น มันจะสอนเราว่าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นได้เสมอ แต่เราลดให้มันเกิดขึ้นน้อยลงได้ จงใช้ชีวิตแบบน้ำครึ่งแก้วมันไม่เกินจริงค่ะ เราทำตัวให้มีคนคอยเติมน้ำให้เราเสมอ เมื่อน้ำเต็มเราก็ต้องเรียนรู้ใช้น้ำที่เรามีอยู่สร้างประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับเราและคนรอบข้างให้ได้มากที่สุดค่ะ

ชื่อ นางสาวสุภัชญา ศุภวนนิมิต
ชั้นปี 4 สาขานิเทศศาสตร์
คณะวิทยาการสื่อสาร ฝึกงานฝ่ายสื่อสารองค์กร
ฝึกงานระหว่างวันที่ 21 พฤศจิกายน 2565 ถึงวันที่ 10 มีนาคม 2566