ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา มูลนิธิกระจกเงา

พัฒนาการศึกษา สู่ทักษะชีวิตที่ยั่งยืนอย่างมีความสุข
นายศุภวัฒน์ สาดีน (ครูซัน)

การเติบโตของฉันตลอดการฝึกงาน

          สวัสดีครับผม นายศุภวัฒน์ สาดีน เป็นนักศึกฝึกงานฝ่ายการศึกษา ที่นี้เป็นเป้าหมายอีกหนึ่งที่ ที่ผมอยากมาสักครั้งเพราะฟังรีวิวจากรุ่นพี่ ตอนสัมภาษณ์ก็นึกอยู่ว่าจะมาดีไหมเพื่อนผู้ชายก็ไม่มีเลยสักคนจะอยู่ได้ไหมกังวนกับตัวเองจนประกาศผลรายชื่อ ที่บ้านก็บอกว่าฝึกเชียงใหม่ไกลนะ ผมก็ตัดสิ้นใจออกจากบ้านมาพร้อมกับความมั่นใจว่ามาครั้งนี้ต้องหาประสบการณ์กลับไปให้ได้มากที่สุด  และมาพร้อมกับเพื่อนวินที่มาด้วยความตั้งใจเหมือนกัน

         เมื่อถึงการสอนครั้งแรกด้วยความที่เราก็ไม่ได้เป็นเรียนครู ก็มีความกังวนว่าจะทำไงดี ก็ด้วยความไม่ชินกับสถานที่ใหม่ แต่เด็กที่นี้เห็นได้ชัดว่าเคยเข้าสังคมกับคนอื่นมาเยอะมากเพราะมีความกล้าแสดงออก มีการตัดสินใจที่ดี ผมชอบครั้งแรกที่เจอกันและนั่งวงคุยแนะนำตัวแล้วทำไมนักเรียนถึงมาเรียนที่นี้ ทำไมผมถึงมาฝึกงานที่แห่งนี้ ในช่วงแรกๆด้วยความตื่นเต้นด้วยความรักที่จะเรียนรู้ก็พยายามหากิจกรรมต่างๆมาเล่นกับนักเรียน มาปรับใช้ในการเรียนการสอน

 

สิ่งที่ผมประทับใจตลอด 4 เดือน

  • ผมได้พาเครื่องตัดผมมาใช่ประโยชน์ได้ ได้ตัดผมให้เด็กๆ ได้เห็นที่นักเรียนชอบแล้วมาตัดอีก แล้วสอนให้ทองชอบตัด นักเรียนก็ชอบในด้านนี้ แระได้มีวิทยากรมาสอนยิ่งทำให้นักเรียนพัฒนาขึ้นไปอีก
  • ผมดีใจในกิจกรรมลอยกระทง ตัวแทนของห้องป.6 เป็นตัวแทนไปแข่ง 2 กลุ่มและได้ที่3กับชมเชย ที่ผมดีใจคือการได้เห็นความตั้งใจของนักเรียนความพยายาม
  • การไปครูนอกบ้าน ไปอยู่กับธรรมชาติที่ไม่มีสัญญาณ ไปอยู่กับคนในชุมชนที่น่ารัก ไปเรียนรู้วิธีชีวิตของคนบนดอย
  • การพาเด็กออกวิ่ง เหมือนเห็นเด็กมีความสุขกับการวิ่งการได้ออกนอกสถานที่รอยยิ้ม
  • การไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ศูนย์ลูกหญิง ทำให้เราได้เห็นอีกมุมมองของเด็กชายขอบที่มีความตั้งใจในการเรียนรู้
  • การทำกาแฟจากเมืองจ๋อมแล้วอบรมการทำการแฟ เพราะผมก็มีความใฝ่ฝันว่าอยากเปิดร้านกาแฟเป็นของตัวเอง
  • ได้ลงพื่อนที่ไปเจอศิษย์เก่าที่เคยศึกษาที่นี้
  • ได้ลงพื้นที่ไปเห็นบ้านเด็กนักเรียนการเป็นอยู่
  • ได้เจอครู เอ อบรมคือที่สุดแล้วครับสนุกมากๆๆได้เข้าใจถึงประโยชน์ของเด็กมากขึ้น
  • การได้รู้จักเพื่อนใหม่ กลุ่มนกเสรี เพื่อนฝึกงานงานจากต่างสถาบันละคนละคณะ ขอบคุณ จ๋า อาร์ ริว นีน่า มิ้น สกาว พี่พัชชา พี่เจนนี่ เพราะทุกครั้งที่เราหมดกำลังใจมาคนที่เรากล้าพูดก็คือเพื่อนๆ ที่ค่อยปลอบใจ ค่อยกอดกันเสมอ
  • โครงการต่างๆที่ผมได้เรียนรู้ที่นี้ผมชอบมากเลยครับ เหมือนได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
  • ชอบที่ได้คุยกับผอ.เรื่องจบไปจะทำอะไร
  • ชอบที่ได้คุยกับครูเอ๋ ประวัติชีวิตครู
  • ชอบที่เรื่องไม่สบายใจยังมีครูสายลมคอยรับฝังไม่ว่าจะเป็นเรื่องเจอปัญหาการเรียนในห้อง หรือการเจอคำพูดลบๆมาแทงใจดำ ก็ทำให้ผมสบายใจขึ้น
  • ขอบคุณครูปุ๋ยคอยให้กำลังใจนักศึกษาตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้ายครูปุ๋ยยังน่ารักเหมือนเดิม
  • ขอบคุณครูแอ้ ครูโอ๋ ครูสัน ที่เวลาหิวก็จพาออกไปข้างนอก
  • ขอบคุณสถานที่แห่งนี้ที่สอนให้เราเติมโตขึ้นจริงๆว่าการอยู่ในสังคมเราต้องปรับตัวให้ได้ เพราะทุกครั้งที่ผมอุปสรรคมาได้ก็ทำให้เราเติบโต
  • และบางครั้งเราเหนื่อยมากเราต้องการผ่อนคลาย ถึงแม้บ้างครั้งวันเสาร์-อาทิตย์ก็ไม่ได้หยุดเลยเพราะเรื่องต้องเข้าใจในหน่วยงานและยอมรับ ขอบคุณคุณครูสายลมที่มีวันหยุดให้พักผ่อนไม่ต้องสอนขอบคุณครับ

 

ข้อเสนอแนะ

ผมคิดว่าอยากให้ครูฝึกสอนได้สอนเปลี่ยนห้องบ้าง เพราะบางครั้งผมก็อยากเปลี่ยนประสบการณ์เจอเด็กห้องอื่น ได้สอนเด็กห้องอื่น คงป็นเพราะเคสที่ผมเจอ การที่ผมใส่ใจเด็กมากเกินไป พยายามเข้าใจเข้า กลับทำให้เด็กรำคาญ ผมเลยเลือกที่จะเงียบและไม่ใช่อารมณ์กับเด็กนักเรียนเพราะผมอยากสอนแบบที่เข้าใจกันทั้งสองฝ่าย และเรื่องนี้ผมก็ เล่ากับครูสาย กับผอ.ฟังว่าเจอเคสแบบไหนมา

อยากให้ชี้แจ้งเรื่องของใบลาออกนอกสถานที่ ตั้งแต่วันนิเทศให้ชัดเจนเพราะกลัวว่ารุ่นน้องที่มาฝึกงานที่หลังจะโดนด้วย ผมคิดว่าบอกพี่เลี้ยงก็ออกมาได้เลย พอถึงเชียงใหม่ขอใครบอกใครมีใบรับรองไหมเกิดขึ้นมาใครรับผิดชอบ เป็นบทเรียนคราบ

และอยากให้พี่เลี้ยงสนิทกับนักศึกษาฝึกงานเพราะบ้างครั้งความเกรงใจกับความกลัวก็เป็นเส้นบางๆที่กั้นเอาไว้ (มองภาพรวมของเพื่อนนะครับอันนี้) เพราะเห็นเพื่อนซึ่งบ่อย

 

นายศุภวัฒน์ สาดีน (ครูซัน)

สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น คณะรัฐศาสตร์

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี